[ Pobierz całość w formacie PDF ]

jak to wyjaśnia św. Hilary 138), twierdząc iż dziesięciny miały swą wartość ze
względu na to, że były znakiem przyszłych rzeczy. A więc w okresie Laski nie ma
obowiązku płacenia dziesięcin.
3. W okresie Aaski nie ma większego obowiązku przestrzegania przepisów
prawnych aniżeli przed nadaniem Prawa, kiedy nie było jeszcze przykazania o
dziesięcinach, ale tylko ślubowano je, jak to np. czytamy o Jakubie (Rodz 28, 20):
 Uczynił też ślub, mówiąc: jeśli Bóg będzie ze mną, a będzie mię strzegł na drodze,
którą ja idę ..., ze wszystkiego, co mi dasz, dziesięciny ofiaruję Tobie . A więc tym
bardziej w okresie Aaski nie ma obowiązku składania dziesięcin.
4. W Starym Zakopie obowiązywały trojakie dziesięciny: 1) względem Lewitów w
myśl słów Księgi Liczb (18, 24):  Nic innego dzierżyć nie będą Lewici przestawając
na ofierze dziesięcin, które na ich używanie i potrzeby oddzieliłem . Księga
Powtórzonego Prawa mówi o innych dziesięcinach (14, 23)  Dziesiątą część
oddzielisz ze wszystkich planów twoich, które się rodzą na ziemi na każdy rok i
będziesz jadł przed oczyma Pana Boga twego na miejscu, które obierze Bóg", a
następnie wspomina jeszcze o innych dziesięcinach (28):  Roku trzeciego odłączysz
jeszcze ,drugą dziesięcinę ze wszystkiego, co ci się narodzi wówczas i odłożysz w
domu swoim i przyjdzie Lewita, który nie ma innej części ani posiadłości z tobą, i
przechodzień sierota i wdowa, którzy są między bramami twoimi, i będą jeść i nasycą
się, aby ci błogosławił Pan Bóg twój . Otóż nie ma obowiązku składanie w Nowym
Zakonie ani drugiej, ani trzeciej dziesięciny. A zatem nie obowiązuje nawet
pierwsza.
5. Cokolwiek obowiązuje bez określenia czasu, nakłada obowiązek pod.
grzechem. Jeśliby więc w okresie Aaski wierni byli obowiązani płacić dziesięciny,
wówczas w tych krajach, w których nie składa się dziesięcin, wszyscy byliby w stanie
grzechu śmiertelnego, nie wyłączając sług Kościoła. A to nie wydaje się możliwe. A
więc nie ma ścisłego obowiązku w okresie Laski płacić dziesięcin.
Ale z drugiej stronty według św. Augustyna 139), dziesięciny są konieczne, a kto ich
nie chce dawać, zatrzymuje sobie cudze dobro.
Odpowiedz. W Starym Zakonie dziesięciny miały na celu utrzymanie sług Bożych, jak
świadczą o tym słowa Malachiasza proroka (3, 10):  Przynieście wszystką dziesięcinę
do spichlerza, a niech będzie żywność w domu moim . Tak więc przykazanie o
płaceniu dziesięcin częściowo miało charakter moralny, gdyż wynikało z nakazu
rozumu, a częściowo było przepisem sądowniczym, opartym na ustanowieniu Bożym.
Tym bowiem, którzy oddawali cześć Bogu ku zbawieniu całego ludu, należało się, by
lud im służył tym, co było konieczne do ich utrzymania, gdyż tego sam rozum
wymaga, podobnie jak i w stosunku do tych ludzi, którzy są stróżami dobra ogółu, a
więc przedstawicielom władzy, żołnierzom itp. Uznaje to także św. Paweł Apostoł (1
Kor 9, 7):  Kto kiedy żołnierkę własnym kosztem odprawia? Kto sadzi winnicę, a z
owocu jej nie spożywa?' Natomiast określenie, jaka część należy oddać im, nie jest
ustalone przez prawo natury, ale odnośnie do Lewitów zostało podane przez Boga
62
stosownie do warunków, w jakich żył narad, któremu nadał Prawo. Ponieważ ten
naród był podzielony na 12 plemion, dwunaste zaś plemię, a mianowicie Lewitów,
oddane całkowicie służbie Bożej, nie miało majątku, dlatego słusznie pozostałych
jedenaście plemion dziesiątą część swych do-chodów oddawało Lewitom, by magli
żyć w większej czci; dziesiątą zaś, a nie jedenastą część mieli im oddawać dlatego, że
niektórzy zaniedbywali ten obowiązek. Określenie więc, że trzeba było oddawać
dziesiątą część, było przepisem sądowym, podobnie jak wiele innych ustaw,
mających na celu uporządkowanie współżycia ludzi według wymagań słuszności i
warunków życia. Niektóre jednak. z tych, ustaw były obrazem rzeczy przyszłych w
myśl sław św. Pawła Apostoła (1 Kor 10, 11):  A to wszystko przydarzyło się im
jako zapowiedz rzeczy przyszłych . Pod tym względem przepisy te były podobne do
przykazań obrzędowych, których głównym celem było oznaczanie czegoś w
przyszłości. Podobnie również dziesięciny oznaczały coś przyszłego, a mianowicie
pewną doskonałość gdyż liczba 10 uchodzi za liczbę doskonałą jako kres, za którym
nie ma nowych cyfr, lecz powtarzają się poprzednie. Kto więc daje dziesiątą część,
zachowując dziewięć dla siebie niejako wyznaje swą niedoskonałość i wiarę w
przyszła doskonałość, która ma się dokonać przez Chrystusa. Niemniej przykazanie to
nie jest obrzędowe, ale sądowe. Ta zaś różnica istnieje między przykazaniami
obrzędowymi a sądowniczymi, że pierwszych nie wolno zachowywać w Nowym
zakonie, jak to już widzieliśmy140). Natomiast przykazania, sądownicze nie
obowiązują wprawdzie w okresie Laski, niemniej można je przestrzegać bez grzechu, [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • szkla.opx.pl

    •