Eo Wells, H.G. La tempo masxino

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

la morlokoj. Eble ili vivis de ratoj kaj tiaj besta�oj. E� nun la
homo estas multe malpli elektema kaj eksluziva pri sia nu-
tra�o ol li estis multe malpli ol ia simio. Lia na�zo kontra�
homa karno tute ne estas profunda instinkto. Kaj tiuj bestaj
homidoj do� ! Mi penis rigardi la aferon la� scienca vid-
punkto. Almena�, ili estis malpli homaj kaj pli malproksimaj
ol niaj kanibalaj prauloj de anta� tri a� kvar mil jaroj. Kaj
malaperis la inteligento, kiu estus farinta tiajn cirkonstancojn
turmentaj. Kial mi �enu min? Tiuj �i eloj estis nuraj grasigi-
taj brutoj, kiujn la formikaj morlokoj �asis eble prizorgis
ilian bredadon. Kaj jen Uina, kiu dancis �e mia flanko!
Tiam mi provis savi min de la teruro, kiu superrampas
min, rigardante �in kiel severan punon pro homa egoismo. La
73
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
homo estis kontenta vivi en komforto kaj feli�o per la labo-
ro de sia frathomo, uzis neceson kiel sian signalvorton kaj
pretekston, kaj siatempe neceso retrafis lin. Mi e� provis pri-
moki tiun �i mizeran kaduki�intan aristokrataron. Sed tia
pensmaniero estis neebla. Kiom ajn granda estu ilia intelek-
ta malprogreso, la eloj restis tro similaj al la homa formo, ke
ili ne meritu mian kompaton, kaj mi tial devis esti partopre-
nanto en ilia degenero kaj ilia timo.
Mi havis je tiu tempo tre malklarajn ideojn pri tio, kion mi
devus fari. Mia unua estis havigi ian sekuran rifu�ejon kaj fari
al mi tiajn armilojn el metalo a� �tono, kiajn mi povus elpen-
si. Tiu neceso estis ur�a. Due, mi esperis havigi ian rimedon
por fari fajron, por ke mi havu �e mi armilon en la formo de
tor�o, �ar mi sciis, ke nenio estos pli efika kontra� la morlo-
koj. Tiam mi volis aran�i ian rimedon por perforte malfermi
la bronzajn pordojn sub la blanka sfinkso. Mi pensis pri ia
�ovilego. Mi konvinki�is, ke se mi povus eniri tiujn pordojn,
kaj porti anta� mi brilegan lumon, mi trovus la tempo-ma�i-
non kaj savus min. Mi ne povis imagi la morlokojn sufi�e for-
taj por movi �in tre malproksimen. Mi jam decidis porti
Uinan kun mi al nia epoko. Kaj meditante tiajn projektojn, mi
da�rigis nian migron al la konstrua�o, kiun mia kaprico jam
elektis kiel nian lo�ejon.
74
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
�apitro VIII
iam �irka� tagmezo, ni alproksimi�is la Palacon el ver
Kda porcelano, mi trovis �in forlasita kaj disfalanta en ru-
inojn. Nur �ifonaj pecoj da vitro restis en �iaj fenestroj, kaj
grandaj pecoj de la verda anta�a�o estis forfalintaj de la ru-
sti�inta metala skeleto. �i staris tre alta sur herba monteto,
kaj kiam mi rigardis norden anta� ol mi eniris �in, mi rimar-
kis kun surprizo grandan riverbu�on, a� e� golfon, kie, mi
opiniis, anta�e devis esti Wandsworth kaj Battersea. Mi pen-
sis tiam kvankam mi neniam sekvis la penson pri tio, kio
eble okazis a� okazas al la viva�oj en la maro.
La materialo de la Palaco post ekzameno ja pruvi�is esti
porcelano, kaj trans la fasado mi vidis skriba�on en iaj neko-
nataj signoj. Mi pensis, iom malsa�e, ke Uina eble helpos al
mi interpreti tion, sed mi nur lernis, ke la ideo de skribo ne-
niam eniris �ian menson. Mi opinias, ke �i �iam �ajnis al mi
pli homa ol �i estis, eble �ar �ia amo estis tiel homa.
Malanta� la grandaj klapoj de la pordo kiuj estis mal-
fermitaj kaj rompitaj ni trovis, anstata� la kutima vestib-
lo, longan galerion lumigatan de multaj flankfenestroj. Je ek-
rigardo, �i memorigis min pri muzeo. La kahelita planko es-
tis dense kovrita de polvo kaj miriga kolekto da diversaj ob-
jektoj havis la saman grizan kovra�on. Tiam mi rimarkis,
strangan kaj maldikan en la mezo de la �ambro, ion kio kla-
re estis la malsupra parto de giganta skeleto. Mi rekonis, pro
75
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
la oblikvaj piedoj, ke �i estas ia formortinta besto simila al la
megaterio. La kranio kaj la supraj ostoj ku�is flanke de �i en
la dika polvo, kaj en unu loko, kie pluvo estis tragutinta tru-
on en la tegmento, la skeleto mem estis velkigita. Pli fore en
la galerio staris grandega skeleto de brontosa�ro. Mia supo-
zo pri muzeo estis konfirmita. Irante flanken, mi trovis ion,
kio �ajnis esti dekliva bretaro, kaj, movinte la dikan polvama-
son, mi trovis la konatajn vitra�ojn de nia epoko. Sed ili cer- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie - download - pdf - do ÂściÂągnięcia - ebook

Pokrewne

Drogi użytkowniku!