[ Pobierz całość w formacie PDF ]

la morlokoj. Eble ili vivis de ratoj kaj tiaj bestaçoj. Eç nun la
homo estas multe malpli elektema kaj eksluziva pri sia nu-
traîo ol li estis  multe malpli ol ia simio. Lia naûzo kontraû
homa karno tute ne estas profunda instinkto. Kaj tiuj bestaj
homidoj do  ! Mi penis rigardi la aferon laû scienca vid-
punkto. Almenaû, ili estis malpli homaj kaj pli malproksimaj
ol niaj kanibalaj prauloj de antaû tri aû kvar mil jaroj. Kaj
malaperis la inteligento, kiu estus farinta tiajn cirkonstancojn
turmentaj. Kial mi ¸enu min? Tiuj çi eloj estis nuraj grasigi-
taj brutoj, kiujn la formikaj morlokoj çasis  eble prizorgis
ilian bredadon. Kaj jen Uina, kiu dancis çe mia flanko!
 Tiam mi provis savi min de la teruro, kiu superrampas
min, rigardante ¸in kiel severan punon pro homa egoismo. La
73
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
homo estis kontenta vivi en komforto kaj feliço per la labo-
ro de sia frathomo, uzis neceson kiel sian signalvorton kaj
pretekston, kaj siatempe neceso retrafis lin. Mi eç provis pri-
moki tiun çi mizeran kaduki¸intan aristokrataron. Sed tia
pensmaniero estis neebla. Kiom ajn granda estu ilia intelek-
ta malprogreso, la eloj restis tro similaj al la homa formo, ke
ili ne meritu mian kompaton, kaj mi tial devis esti partopre-
nanto en ilia degenero kaj ilia timo.
 Mi havis je tiu tempo tre malklarajn ideojn pri tio, kion mi
devus fari. Mia unua estis havigi ian sekuran rifu¸ejon kaj fari
al mi tiajn armilojn el metalo aû ÿtono, kiajn mi povus elpen-
si. Tiu neceso estis ur¸a. Due, mi esperis havigi ian rimedon
por fari fajron, por ke mi havu çe mi armilon en la formo de
torço, çar mi sciis, ke nenio estos pli efika kontraû la morlo-
koj. Tiam mi volis aran¸i ian rimedon por perforte malfermi
la bronzajn pordojn sub la blanka sfinkso. Mi pensis pri ia
ÿovilego. Mi konvinki¸is, ke se mi povus eniri tiujn pordojn,
kaj porti antaû mi brilegan lumon, mi trovus la tempo-maÿi-
non kaj savus min. Mi ne povis imagi la morlokojn sufiçe for-
taj por movi ¸in tre malproksimen. Mi jam decidis porti
Uinan kun mi al nia epoko. Kaj meditante tiajn projektojn, mi
daûrigis nian migron al la konstruaîo, kiun mia kaprico jam
elektis kiel nian lo¸ejon.
74
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
Çapitro VIII
iam çirkaû tagmezo, ni alproksimi¸is la Palacon el ver
Kda porcelano, mi trovis ¸in forlasita kaj disfalanta en ru-
inojn. Nur çifonaj pecoj da vitro restis en ¸iaj fenestroj, kaj
grandaj pecoj de la verda antaûaîo estis forfalintaj de la ru-
sti¸inta metala skeleto. ¯i staris tre alta sur herba monteto,
kaj kiam mi rigardis norden antaû ol mi eniris ¸in, mi rimar-
kis kun surprizo grandan riverbuÿon, aû eç golfon, kie, mi
opiniis, antaûe devis esti Wandsworth kaj Battersea. Mi pen-
sis tiam  kvankam mi neniam sekvis la penson  pri tio, kio
eble okazis aû okazas al la vivaîoj en la maro.
 La materialo de la Palaco post ekzameno ja pruvi¸is esti
porcelano, kaj trans la fasado mi vidis skribaîon en iaj neko-
nataj signoj. Mi pensis, iom malsa¸e, ke Uina eble helpos al
mi interpreti tion, sed mi nur lernis, ke la ideo de skribo ne-
niam eniris ÿian menson. Mi opinias, ke ÿi çiam ÿajnis al mi
pli homa ol ÿi estis, eble çar ÿia amo estis tiel homa.
 Malantaû la grandaj klapoj de la pordo  kiuj estis mal-
fermitaj kaj rompitaj  ni trovis, anstataû la kutima vestib-
lo, longan galerion lumigatan de multaj flankfenestroj. Je ek-
rigardo, ¸i memorigis min pri muzeo. La kahelita planko es-
tis dense kovrita de polvo kaj miriga kolekto da diversaj ob-
jektoj havis la saman grizan kovraîon. Tiam mi rimarkis,
strangan kaj maldikan en la mezo de la çambro, ion kio kla-
re estis la malsupra parto de giganta skeleto. Mi rekonis, pro
75
LA TEMPO-MAxINO
eLIBRO
la oblikvaj piedoj, ke ¸i estas ia formortinta besto simila al la
megaterio. La kranio kaj la supraj ostoj kuÿis flanke de ¸i en
la dika polvo, kaj en unu loko, kie pluvo estis tragutinta tru-
on en la tegmento, la skeleto mem estis velkigita. Pli fore en
la galerio staris grandega skeleto de brontosaûro. Mia supo-
zo pri muzeo estis konfirmita. Irante flanken, mi trovis ion,
kio ÿajnis esti dekliva bretaro, kaj, movinte la dikan polvama-
son, mi trovis la konatajn vitraîojn de nia epoko. Sed ili cer- [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • szkla.opx.pl

    •