[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wygłaszają nawet ludzie tchórzliwi : czego dokonałeś w życiu, wyjdzie na jaw wtedy, kiedy
będziesz wydawał ostatnie tchnienie.
III 26 " 10
 Rozmyślaj o śmierci . Ten, kto tak mówi, każe rozmyślać o wolności. Kto nauczył się
śmierci, oduczył się niewoli. Znajduje się on ponad wszelką władzą, a w każdym razie całko-
wicie poza nią. Czymże dla niego więzienie, kajdany, kraty? Ma przecież otwarte drzwi. Jest
tylko jeden łańcuch, który nas skuwa: miłość życia, której wprawdzie nie należy całkiem od
siebie odpychać, lecz jednak trzeba ją zmniejszać, aby wtedy, kiedy zażąda konieczność, nic
nas nie krępowało ani nie przeszkadzało nam nic, przez co bylibyśmy mniej gotowi zrobić
natychmiast, co i tak kiedyś będziemy musieli zrobić.
III 27 " 2 4
Krzyczę sam do siebie:  Policz swe lata, a będzie ci wstyd, że pragniesz tego samego, cze-
go pragnąłeś jako dziecko, że o to samo zabiegasz. Zróbże to wreszcie dla siebie przed samą
śmiercią: niechaj twoje wady umrą przed tobą. Zaniechaj owych gwałtownych rozkoszy, któ-
re trzeba drogo okupić. Szkodliwe są nie tylko te, co nadejdą, ale i te, co minęły. Podobnie
jest ze zbrodniami, które choć nie odkryte, gdy je popełniono, to jednak zostawiają niepokój.
Tak samo i po występnych rozkoszach pozostaje wstyd. Ani one trwałe, ani pewne: jeśli na-
wet nie szkodzą, to umykają. Poszukaj jakiegoś bardziej trwałego dobra. Lecz nie ma innego
jak tylko to, jakie duch znajduje sam w sobie. Jedynie cnota jest zródłem nieustannej, spokoj-
nej radości: jeżeli nawet coś tu staje na drodze, to stanowi taką przeszkodę jak chmury, które
przeciągają poniżej i nigdy nie zwyciężają światła dziennego . Kiedy uda ci się dojść do ta-
kiej radości? Wprawdzie, jak dotąd, nie jesteś opieszały, ale się musisz pospieszyć. Zostaje
jeszcze wiele pracy, której musisz sam poświęcić swój zapał i swój wysiłek, jeśli pragniesz,
aby została doprowadzona do skutku. Tej sprawy nie można poruczyć komu innemu.
III 28 " 4
Choćby cię wygnano na krańce świata, choćby osadzono w najbardziej zapadłym kącie
dzikiego kraju, wszelką siedzibę będziesz miał za gościnną. Ważniejsze jest, jaki przybyłeś
niż dokąd. Dlatego też nie trzeba wiązać swych uczuć z żadnym miejscem. Należy żyć w ta-
kim przeświadczeniu:  nie jestem stworzony dla jednego zakątka ziemi, lecz cały ten świat
jest moją ojczyzną .
162
III 28 " 7
Nie zgadzam się z tymi, którzy rzucają się w sam środek fal i godząc się na życie burzliwe,
co dzień z odwagą w sercu borykają się z trudnościami. Mędrzec wytrzyma to, lecz nie wy-
bierze, i będzie wolał żyć w pokoju niżeli w walce. Nie na wiele się przyda odrzucenie wła-
snych wad, jeśli trzeba wojować z cudzymi.
III 29 " 1
Prawdę... należy mówić tylko temu, kto chce jej słuchać.
III 29 " 3 4
...Nie jest sztuką to, co tylko przypadkiem osiąga skutek. Lecz mądrość jest sztuką: niech
dąży do pewnego celu, niech wybiera tych, którzy pójdą naprzód, niech odstąpi od tych, o
których zwątpiła, niech jednak nie opuszcza ich szybko, a nawet zwątpiwszy o nich całkowi-
cie, niech jeszcze szuka ostatecznych środków zaradczych.
III 29 " 12
Jakąż więc korzyść przyniesie owa sławiona filozofia, stawiana ponad wszystkie sztuki i
zajęcia? Z całą pewnością taką, że będziesz wolał podobać się sobie niżeli pospólstwu, że
będziesz ważył ludzkie zdania, a nie tylko liczył, że będziesz żył bez strachu przed bogami i
ludzmi i że albo pokonasz wady, albo położysz im kres. Zresztą, jeśli ujrzę, że tłumy wiwa-
tują na twoją cześć, jeśli twojemu pojawieniu się towarzyszyć będą wrzawa i oklaski, jakimi
się wita aktorów, jeśli w całym państwie kobiety i dzieci będą głosić twoją chwałę, czemuż
nie miałbym cię żałować, gdy wiem, jaka droga prowadzi do takiego uznania?
IV 30 " 4
Wielka to rzecz, Lucyliuszu, i wymaga długiej nauki: odejść spokojnie, kiedy nadchodzi owa
nieunikniona chwila. W innych rodzajach śmierci tkwi choćby szczypta nadziei: choroba ustępu-
je, pożar gaśnie, cało uchodzą przywaleni, jak się zdawało, gruzami; morze z tą samą siłą, z jaką
pochłania rozbitków, wyrzuca ich nietkniętych; żołnierz cofa miecz znad samego karku ofiary:
lecz ten, kogo starość wiedzie ku śmierci, nie ma się czego spodziewać. Tej jednej śmierci nic nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • szkla.opx.pl

    •